Mijn hoogtepunt deze zomer: het bijwonen van de doop van een groep moslimbekeerlingen in een land in Azie. Het meest amusante moment: mijn collega viel in het water voor de doop begon.
Na amper vier uur slaap stonden we om vier uur ‘s nachts op en reden we door donkere straten naar het adres waar de groep nieuwe gelovigen zou worden gedoopt. Het moest bij zonsopgang gebeuren, nog voor de meeste mensen wakker zouden zijn. Dit land mag dan vrij ogen, het blijft gevaarlijk. Er is geen grotere belediging voor de islam dan je aan te sluiten bij de christenen. In de ogen van veel moslims is de doop dan ook het ultieme symbool van je verbondenheid met de ‘goden van de christenen’ (moslims denken dat we in drie goden geloven, niet in een God).
Het was geweldig om de een na de ander onder water te zien gaan. Daarna werd er binnen feest gevierd, gezongen, gelachen, gegeten en onderwijs gegeven. Aan het eind van deze zes uur lange dienst werden de nieuwe gelovigen gezegend. Terwijl ze knielden, kon ik niet loskomen van de gedachte dat ze misschien ooit een hoge prijs moesten betalen voor wat ze nu deden.
IS wint ook aan invloed in dit land. Ooit moeten ze misschien voor IS knielen. Maar nu knielden ze tenminste voor Jezus Christus. Welkom in de familie.
