‘Is er een Kerk?’ Deze vraag moeten we altijd stellen als we het nieuws tot ons nemen, zegt Anne van der Bijl, oprichter van Open Doors. Zijn er christenen in Gaza? Die zijn er. Zo’n 200 baptisten en enkele duizenden orthodoxen.
Een paar jaar geleden bezocht ik Gaza. De tweede intifida was volop bezig. Hamas had de macht overgenomen van Fatah en dat was duidelijk te zien aan gewapende paramilitairen met lange baarden. Israel heeft het recht zich te verdedigen. De Palestijnen hebben het recht om te leven. En het is zo spijtig dat er geen weg gevonden wordt dat ze vreedzaam naast elkaar kunnen leven. Het gevolg van de isolatie van de Gazastrook is wel dat steeds meer moslims hun toevlucht hebben gezocht in de Koran. Vroeger liepen moslimvrouwen niet of nauwelijks gesluierd over straat. Tegenwoordig dragen veel vrouwen een burqa. Christelijke vrouwen, die ongesluierd zijn, vallen zo extra op en worden vaak lastig gevallen.
De christenen in Gaza hebben net als de andere Palestijnen te maken met de nare gevolgen van de isolatie. Er is weinig werk en er zijn grote tekorten. De situatie is vaak onveilig. Ze sympathiseren niet met Hamas, maar moeten wel schuilen voor de bommen die op Gazastad geworpen worden. Ik sprak destijds met Amin, een Palestijnse christen. “Zelfs op het schoolplein is het effect van de isolatie te zien”, zegt Amin, een christen die kinderprogramma’s geeft op scholen. “Het eergevoel zit bij kinderen al erg diep. Het ergste wat je kan overkomen, is dat je verslagen wordt. Dat is zo vernederend. Dan moet je wraak nemen met je vrienden en heb je eenmaal ruzie, dan hou je ruzie. Kinderen in Gaza kunnen elkaar niet vergeven. Waarom niet? Omdat ze de woorden van God niet horen, de taal van de liefde wordt hier niet gesproken. In onze programma’s doen we dat wel en dan zie je kinderen veranderen in hun hele wezen.”
Wat me het meest bijbleef van mijn bezoek waren de woorden die een andere christen, Saleem, sprak bij het afscheid. We waren weer bij de grens met Israel en hij zei: “Morgen wordt alles beter, zeggen we hier in Gaza.” Maar wanneer zal het morgen zijn? “In Gaza wordt het nooit morgen.” In Gaza is een Kerk, die Christus wil volgen. En er wonen moslims die Jezus en Zijn liefde niet kennen. Laten we bidden dat voor beide groepen de morgen snel zal aanbreken. En natuurlijk moeten we bidden voor Israel, Gods uitverkoren volk, dat ook zij hun vertrouwen op de Heer van hemel en aarde stellen. Alleen Christus kan de vrede van Jeruzalem bewerkstelligen.
Disclaimer: Deze blog wordt op persoonlijke titel geschreven en vertegenwoordigd niet noodzakelijkerwijs de mening van Open Doors.