Pil-Soo (43) en Eun-Yeong (32) vluchtten uit Noord-Korea en leerden God kennen in China. Het zijn twee mensen die net als wij de komst van Jezus Christus in de wereld gedenken. De Zoon van God werd in een stal geboren. Er was voor Hem geen plaats in de herberg en Herodus wilde hem doden. Ook voor christenen als Pil-Soo en Eun-Yeong is in deze wereld geen plaats. Net als voor ons, wordt het voor hen binnenkort 25 december. Hoe ziet hun Kerst eruit?
Pil-Soo
Pil-Soo drukt het alarm van zijn mobiele telefoon uit en legt het apparaat voorzichtig terug op zijn nachtkastje. Het oude Samsung-toestel is zijn deur naar Noord-Korea, de enige manier om rechtstreeks contact te hebben met zijn familie. Met zijn duim toetst hij het nummer in. Verder gaat hij niet. Bellen is te gevaarlijk. Zijn vader en moeder moeten contact met hem opnemen. Op de keukentafel ligt Pil-Soo’s bijbel al klaar. Terwijl hij zijn noodles rustig naar binnen slurpt, leest Pil-Soo in de bijbel. Als hij bij de kindermoord in Bethlehem komt, ziet Pil-Soo beelden van de lijken van kinderen in de stad waar hij vandaan komt. De kleine wijzer van de klok passeert het cijfer ‘9’. Tijd om naar de kerk te lopen.
Eun-Yeong
Eun-Yeong wordt zoals iedere ochtend vroeg wakker. Het gele, zwakke licht van de TL-buis weerkaatst tegen het stalen plafond van de barak in het strafkamp. De tocht doet zijn uiterste best door de dunne deken en overall van Eun-Yeong te dringen. Eigenlijk wil ze opstaan en knielen om de dag met gebed te beginnen. Ze blijft liggen. Iedere seconde die ze kan rusten, telt. Dan maar in bed bidden. Voor ze ook in stilte een woord tot God heeft uitgesproken, dringt een herinnering zich aan haar op. Daarin staat ze zelf aan het hoofd van de keukentafel. Haar eerste man, haar dochters van 18 en 12 en zoontjes van 10 en 9 kletsten er vrolijk op los, terwijl ze luidruchtig aten en dronken. Soep, rijst en vlees waren er in overvloed. Naast Eun-Yeongs bord lag de bijbel, waaruit ze net hebben gelezen. Eun-Yeong knijpt haar ogen dicht en duwt zo haar tranen over haar wangen. Het is een herinnering van een moment dat nooit heeft plaatsgevonden.
Pil-Soo
Bij binnenkomst groet Pil-Soo de andere bezoekers. Hij neemt achterin plaats in een hoek die meestal leeg blijft. Als pastor Choi binnenkomt, knikt deze naar zijn Noord-Koreaanse bezoeker. Het is een knik van verstandhouding. Behalve Choi weet niemand in deze Chinees-Koreaanse kerk iets over Pil-Soo’s achtergrond. Pil-Soo wrijft met zijn hand over het pluche van de stoel naast hem. Zouden volgend jaar zijn bejaarde vader en moeder hier zitten? Is er nog tijd om hen te vertellen over de komst van de Mensenzoon en het offer dat Hij bracht voor Pil-Soo en talloze andere mensen? Hij moet bidden vandaag, God vragen hen de komende winter te laten overleven. Choi gebaart de mensen op te staan voor het eerste lied.
Eun-Yeong
Andere beelden schieten door Eun-Yeongs hoofd. Ze ziet haar oudste dochter en zichzelf bij het graf van haar eerste man staan. Dan volgen herinneringen van het oversteken van de rivier naar China, de ontvoering door mensensmokkelaars, het gedwongen huwelijk met een Chinese alcoholist, de geboorte van drie kinderen, het ongeluk waarbij haar dochter van twaalf omkwam, het opduiken in China van haar inmiddels volwassen geworden, Noord-Koreaanse dochter en haar eigen arrestatie. Ze knijpt haar ogen nog harder dicht en probeert zich op mooie dingen te concentreren. Zoals het moment dat ze de Bijbel begon te begrijpen en de gesprekken die ze met haar kinderen had over Jezus Christus. Ze weet: ooit zal ze met hen allemaal aan één tafel zitten.
Pil-Soo
Pil-Soo verontschuldigt zich bij enkele andere kerkgangers als hij zich naar de uitgang wurmt. De kerstmaaltijd slaat hij over. Hij mag deze christenen graag, maar hij kan niet openlijk spreken over zijn verleden. Sociaal contact is riskant. Hij brengt deze kerstdag alleen door. Misschien bellen zijn ouders vandaag wel. Zal hij hen dan vertellen over de geboorte van de Verlosser? Te gevaarlijk. Bovendien, ze zouden hem niet begrijpen. Pil-Soo slaat zijn ogen op naar de hemel. “Wanneer komt U weer terug, Heer?”
Eun-Yeong
De overige TL-buizen ‘schieten’ één voor één aan en wekken de andere gevangenen, die ogenblikkelijk opstaan. Eun-Yeong treuzelt. Nog niet opstaan. Dit moment tussen slapen en uit bed gaan is van haar en God. Even voelt het alsof ze vrij is en haar kinderen bij zich heeft. Misschien overleeft ze het werkkamp niet en ziet ze haar kinderen in dit leven niet meer terug. Eén ding kunnen de bewakers niet van haar afpakken: het geloof in de Zoon van God, die in de wereld kwam om de mens te redden. Hij zal alle tranen van de ogen wissen.
Eun-Yeong
De nacht is gevallen en de uitgeputte, hongerige gevangen hobbelen de lege, koude barrak in. Eun-Yeong verlangt naar een douche. Het is al een jaar geleden sinds ze voor het laatst een warme douche heeft gehad. Daar mag ze nu niet aan denken. De gevangenen knielen en met gebogen hoofd luisteren ze naar de bewaker die de krant voor hen leest. “Vandaag is het 25 december”, begint hij. 25 december! Eun-Yeongs favoriete dag van het jaar, Kerstmis, de geboorte van haar verlosser. Even staat ze zichzelf toe te denken aan het enige, echte Kerstverhaal, maar ze moet opletten. Anders wordt ze gestraft. En ze wil slapen. Haar lichaam en hoofd voelen zwaar. “Ooit, Heer, alstublieft, staat u me dan toe om Kerst te vieren in vrijheid met mijn familie.”
Dit artikel is gebaseerd op echte personen en situaties. Pil-Soo wordt opgevangen in een schuilhuis van Open Doors en ontvangt bijbelstudie, terwijl Eun-Yeong vastgehouden wordt in een voor ons onbekend werkkamp. De Kerk zorgt voor haar kinderen in China. Bidt u deze Kerst voor hen en de honderdduizenden andere Noord-Koreaanse christenen?
Meer verhalen lezen over de Vervolgde Kerk? Download het gratis ebook.
Geef een antwoord