Nari (niet haar echte naam) heeft lang golvend haar en een vriendelijk gezicht. Ze is het type mens dat je gelijk op je gemak stelt. Terwijl ik volgens Koreaans gebruik plaatsnam op de vloer en Nari’s moeder vanwege haar slechte rug op bed ging zitten, maakte Nari thee en zette ze ook een grote schaal fruit op de grond.
Niets aan haar verraadde wat ze allemaal had meegemaakt. “Ik vluchtte uit Noord-Korea met mijn zusje. Er was een aardige vrouw die ons hielp. Toen we de rivier overstaken, hield ze mij met één arm vast en mijn zusje met een andere arm. Zo kwamen we veilig aan de overkant. Ze beloofde ons een goed huis en een baan in China.”
Ze beloofde… Zo begint bijna elk keerpunt in het verhaal van Noord-Koreaanse vrouwen. Hun wordt gouden bergen beloofd. Ze geloven de leugens…
“We werden tijdelijk ergens ondergebracht bij een gezin. Na verloop van tijd was die vrouw verdwenen. We konden alleen de dochter van het gezin vertrouwen, omdat zij Koreaanse sprak. Ze vertelde ons iedere dag dat het goed zou komen. Maar op een dag werden we opgehaald door een taxi. We werden naar een huis gebracht met twee vreemde mannen. Ze verkochten ons ter plekke aan hen. We hadden geen andere keus dan met hen meegaan.”
Nari had een helse tijd. Haar man mishandelde en misbruikte haar. Haar zusje had het gelukkig iets beter getroffen met haar ‘echtgenoot’. Later vluchtten beide zussen naar Zuid-Korea. Nari woont daar alleen met haar zoon, terwijl haar zus nog altijd samen is met de man aan wie ze gedwongen werd uitgehuwelijkt. Beiden kwamen tot geloof in China.
Er zijn in China veel meer Noord-Koreaanse vrouwen dan mannen. Waarom? Om bovengenoemde reden. Ze worden uitgehuwelijkt aan Chinese mannen en kunnen vaak niet ontsnappen. Daarom blijven zij in China, terwijl mannen vaak hooguit een paar dagen of weken zich kunnen verstoppen en dan snel terug gaan naar Noord-Korea.
Hoe mannen worden vervolgd
Collega’s van Open Doors hebben onlangs onderzoek gedaan naar hoe mannen en hoe vrouwen wereldwijd worden vervolgd. Met andere woorden wat zijn de verschillen en overeenkomsten?
Het is interessant om te zien dat vervolging van mannen over het algemeen gericht, ernstig en zichtbaar is.
Ze worden bijvoorbeeld regelmatig economisch getroffen doordat ze vanwege hun geloof worden ontslagen of geen promotie kunnen maken. In Pakistan worden christenen regelmatig ‘schoonmakers’ en ‘straatvegers’ genoemd. De kans dat christenen zich in Pakistan kunnen opwerken is erg klein.
Een andere veel voorkomende vorm van vervolging tegen mannen is geweld, vaak zelfs bruut geweld. Ze worden mishandeld of geslagen.
Een manier waar we weinig over horen, maar wat in veel landen voorkomt is gedwongen militaire dienst. Eritrea spant misschien wel de kroon. Daar verdwijnen veel christenen eerst in kerkers en vervolgens dienen ze jarenlang in het leger.
Opvallend is dat de kans dat mannen achter tralies belanden veel groter is dan dat vrouwen de cel in moeten.
Hoe vrouwen worden vervolgd
De vervolging van vrouwen daarentegen is complex, gewelddadig en verborgen.
Gedwongen huwelijken bijvoorbeeld komt in veel landen voor, zeker in moslimlanden.
Ook is er vaak sprake van (seksueel) geweld. Helaas wordt verkrachting regelmatig als wapen ingezet. Een ander rapport dat ik eens heb gelezen over vrouwen in Nigeria heette: ‘Our bodies, their battlefield’. Ofwel: ‘Ons lichaam, hun slachtveld’. Zo’n titel zegt eigenlijk alles al.
Ik noemde al dat mannen vaker dan vrouwen in de gevangenis terechtkomen. Wat bij vrouwen weer vaker voorkomt dan bij mannen, is huisarrest. Dit wordt dan niet door de overheid maar door de eigen familie opgelegd. Per saldo worden dus meer vrouwen dan mannen van hun vrijheid beroofd.
Zeker als je het volgende ‘drukpunt’ meetelt: ontvoering. In Pakistan worden naar schatting ieder jaar zo’n zevenhonderd meisjes gekidnapt. Meestal moeten ze zich bekeren tot de islam en trouwen met één van hun ontvoerders. De radeloze familie heeft vaak geen enkele kans om hun dochter terug te krijgen.
Kwetsbaar maar…
Vervolgde christenvrouwen zijn dus erg kwetsbaar. Want hun keuze voor Christus kan ook hun familie kosten. Soms mogen ze niet naar school of krijgen ze niet betaald van hun werkgever. Soms worden ze gedwongen tot echtscheiding.
Ik kan de lijst nog veel langer maken, maar dat doe ik niet. Het is niet mijn bedoeling je depressief te maken. Ik hoop dat deze informatie je helpt gerichter te bidden voor vervolgde christenvrouwen én –mannen.
…er is altijd hoop
Als je mij een tijdje volgt en één of meer boeken van me hebt gelezen, weet je dat ik niet zoek naar makkelijke antwoorden. ‘Maar gelukkig is God erbij en toen kwam het goed…’ Dat is te makkelijk.
Ik heb met zoveel getraumatiseerde vrouwen gesproken, de problemen in hun ogen gezien en de pijn in mijn hart gevoeld. De Bijbel geeft geen makkelijke antwoorden.
Waarom moest Nari zoveel jaren worden misbruikt voor ze God vond en voor ze ontsnapte naar vrijheid?
Maar als ik dan haar zo bezig zag in de keuken, hoe ze haar best deed een goede gastvrouw te zijn en met hoeveel liefde ze voor haar moeder zorgde, dan denk ik: er moet een God zijn.
En als er een God is, is er hoop.
Komende vrijdag stel ik je voor aan de hoofdpersoon van mijn nieuwe boek: Hea Woo. Zij maakt dingen mee die ik zelf – als schrijver nota bene – moeilijk kon verdragen. En toch is er voortdurend hoop en Hoop.
Dat is de boodschap van So Youngs verhaal dat ik maandag met je deelde en het is ook de boodschap van mijn nieuwe boek Kameraad Hea Woo:
zolang er hoop is, is er leven.
Ik zeg het nog een keer: zolang er hoop is, is er leven.
Daarom bidden we en geven we. Een Indiase christen vertelde me onlangs dat hij dankzij onze financiële steun een jong meisje in het ziekenhuis kon bezoeken dat was verkracht. Haar moeder vertelde in tranen dat ze altijd zo mooi kon zingen, maar dat ze nu niet meer sprak.
‘Wil je een lied zingen?’, vroeg de Indiase dominee. ‘Niet voor ons, maar voor de Here Jezus?’
Ze draaide haar gezicht weg en zei niets.
Na bijna een uur, nam de dominee afscheid en stond op. Plotseling begon ze te zingen.
Jezus, laat Uw naam worden verheerlijkt door mijn leven heen
Mag mijn leven aangenaam zijn voor U
En mag ik Uw voorbeeld zijn
Ik zal mijn hele leven voor U zingen
Ze hadden haar geslagen en verkracht. Haar onschuld en puurheid waren haar ontnomen, maar haar geloof was ongebroken. Ze hield vast aan haar besluit om Jezus te volgen.
‘Jij – onze trouwe donateur en gebedstrijder hebt een belangrijke rol gespeeld in dit verhaal’, vertelde dominee me. ‘Ik hoop dat je dit altijd zult onthouden: het was jouw donatie die me naar het ziekenhuis bracht, maar het waren jouw gebeden die haar de kracht gaven om te zingen.’
PS. Als je hier bent gekomen via Facebook en je ontvangt mijn emails nog niet: download dan nu mijn gratis boek Kameraad Zhang. Dan krijg je komende week ook een bijzondere aanbieding voor het vervolg ‘Kameraad Hea Woo’.
