(Geschreven door een Amerikaanse Open Doors-collega)
Grace is een 26-jarige vrouw uit Noord-Nigeria. De donkerpaarse jurk die ze droeg op de dag dat we haar ontmoetten, verlichtten haar droevige, bruine ogen. Ze was pas anderhalf jaar getrouwd toen ze haar man verloor door een aanval van Boko Haram. Boko Haram is de islamitische, extremistische groep die verantwoordelijk is voor talloze aanvallen op overheids- en kerkgebouwen in Noord-Nigeria.
Hoewel de moord al zes maanden geleden was, zat Grace nog steeds in diepe rouw. Ze was uitgenodigd om ons haar verhaal te vertellen, maar ze kon niet spreken over de dag waarop haar man omkwam en evenmin over hoe haar leven als 26-jarige weduwe in Noord-Nigeria eruit zag.
Grace was er slecht aan toe. We realiseerden ons dat God ons opdroeg om nu iets voor haar te betekenen door haar te ‘bedekken in gebed’. Vier of vijf van de vrouwen gingen om Grace heen staan, legden hun handen op Grace en begonnen te bidden voor haar onuitgesproken gebedsverzoek. We kenden haar precieze behoeften niet, maar we wisten wel dat God ze wel kende. We begrepen haar pijn dan wel niet, we wisten dat God die wel begreep. Ze kon haar gevoelens en emoties niet verwoorden, maar we wisten dat God al die gevoelens en emoties wel kende.
Nadat we voor Grace hadden gebeden, keek ze omhoog met tranen in haar ogen. Voor de eerste keer zagen we een lach doorbreken op haar eerst ijzige gezicht. Er was geen taal- en cultuurbarriere meer, iets wat alleen God kon doen.
Blijf alsjeblieft bidden voor Grace en de vele jonge, christelijke weduwen die ze vertegenwoordigt. We mogen hun onuitgesproken gebedsverzoeken dan wel niet kennen, onze hemelse Vader kent elke nood.
Geef een antwoord