De zomer van 2014 deed ons geloof op de grondvesten schudden. Waar was onze soevereine, Heer? Waarom stond hij zoveel moorden, zoveel bloedvergieten, zoveel lijden toe? De Islamitische Staat veroverde niet alleen delen van Syrië en Irak, maar ook van Youtube, Facebook en Twitter. Ze vielen ons persoonlijke domein binnen met hun gruwelijke beelden en veroorzaakten angst. Als jij een christen bent, willen ze jou dood hebben.
‘God, bent U daar?’ Ik herinner me dit gebed, terwijl ik buiten zat in onze kleine tuin. Er kwam geen antwoord. Maar ik zag de beelden van de moorden in het Midden-Oosten en Afrika voor me. In gedachten, ging de deurbel. Ik doe de deur open en voor me staan gemaskerde terroristen. Ze sleuren me naar buiten en halen hun kapmes te voorschijn. In een volgende scène word ik door Noord-Koreaanse geheim agenten van mijn bed getild. Ze nemen me mee naar een concentratiekamp.
Ik schud mijn hoofd om deze nep-herinneringen te laten verdwijnen. Ik wil iets doen voor mijn broeders en zusters, maar wat? Bidden? Ja, we kunnen altijd bidden, maar kan ik iets doen wat tastbaarder is? Is dat echt effect heeft? ‘Oh, God, als U er nog steeds bent, geeft U me dan alstublieft vrede.’
Ik doe de bijbel open en lees over Jakob die de volgende dag een weerzien heeft met zijn broer Esau. Het wordt geen vrolijke hereniging. Esau had immers gezworen zijn broer te vermoorden. Hij is al onderweg met vierhonderd mannen, als ware ze een groep terroristen. Jakob weet dat hij morgen misschien wel alles gaat verliezen: zijn leven, zijn familie, zijn bezittingen. Dat raakt me. Jakob staat op het punt te ondergaan wat vele broeders en zusters vandaag de dag meemaken.
Jakob kan niet slapen. Hij stuurt zijn vrouwen, kinderen en knechten weg. Hij moet alleen zijn om te bidden. Hij worstelt met God. Letterlijk. God verschijnt als een man en ze vechten. God kan hem niet overwinnen, zegt de bijbel. Maar even later maakt God zich los door met een simpele aanraking Jakobs heup te ontwrichten. Waarom kon God dan eerst niet van Jakob winnen? Omdat God zelf Jakob de kracht geeft om met hem te vechten.
Het wordt licht. God moet weg, want als Jakob zijn gezicht ziet, zal Jakob zeker sterven. Maar Jakob laat niet los. Niet voor God hem heeft gezegend. God doet dat door zijn beloften aan Jakob en zijn nageslacht te bevestigen. Plotseling besef ik dat Jakob nooit tegen God heeft gevochten, maar met hem. Gebed is daarom niet iets wat we doen als we verder machteloos zijn. Gebed is geen laatste optie. Nee, bidden is de ware strijd. Gebeden hebben meer impact dan bommen.
Ik doe mijn bijbel dicht. De verwarring is voorbij. Ik moet mijn twijfels aan God belijden. Ik had het verkeerd gezien. Tijdens mijn gebed maakt God me iets duidelijk.
Wees niet klaar voor de proef. Je wordt al op de proef gesteld.
Wees niet klaar voor als vervolging komt. Vervolging is al in de wereld.
Wees niet klaar voor de toekomst. Wees nu klaar.
‘Simon, Simon, weet dat Satan jullie voor zich heeft opgeëist om jullie als graan te mogen zeven. Maar ik heb voor je gebeden opdat je geloof niet zou bezwijken. En als jij eenmaal tot inkeer bent gekomen, moet jij je broeders sterken.’ (Lucas 22: 31-32)
