Allereerst wil ik je een gezegend nieuwjaar toewensen. Als je een beetje op mij lijkt, dan heb je de afgelopen dagen en weken gebruikt om terug- én vooruit te kijken. Misschien heb je zelfs goede voornemens.
Als ik terugkijk op 2016, ben ik ontzettend dankbaar dat ik ondanks mijn worsteling met trauma toch kon terugkeren bij Open Doors en mijn boek De Geheime Kerk heb afgemaakt en gelanceerd.
De roman is nu al in de tweede druk. Ik wil je hartelijk bedanken als je dit boek hebt gekocht en hebt gelezen. Zeker als je deel uitmaakte van het Launch Team en je het boek hebt gepromoot via bijvoorbeeld sociale media.
Er knaagt iets…
Ondanks die dankbaarheid knaagt er iets, een vraag die niet weg wil gaan.
Ben ik wel dichter bij God gekomen afgelopen jaar?
Het antwoord is ‘nee’… In die periode van trauma leek het wel alsof er een betonnen plafond tussen God en mij in zat. Zelfs nadat de depressie weg was, was het moeilijk om dat contact te herstellen.
Ik worstel daar nog steeds mee. Mijn grote angst is dat het me ook dit jaar niet gaat lukken.
Als ik reacties krijg van lezers denk ik: oh wow, wat een fantastische broeder of zuster is dat. Leek ik maar een beetje meer op hem of haar. Hetzelfde met mijn collega’s bij Open Doors en de mensen die ik in de kerk tegenkom.
Of als ik de bijbel opensla. Handelingen 9: Jakobus werd vermoord. Petrus en Johannes moesten de gevangenis in. Oh en Jan Vermeer had twee weken vrij rond kerst en vertelde niemand over God.
Over wie lees je liever? Jan Vermeer of die anderen? Geef mij maar verhalen over Petrus, Johannes, Paulus, Silas en zo. Zij waagden dagelijks hun leven voor het evangelie.
Ook als je het Open Doors-blad leest, kom je geweldige mensen tegen. Super-christenen lijken ze wel.
Als we diep naar binnen kijken, willen wij ook graag zulke fantastische volgelingen zijn, toch?
In het managementboek ‘De 7 eigenschappen van effectief leiderschap’ geeft auteur Stephen Covey zijn lezers een interessante oefening: schrijf eens op wat je hoopt dat mensen op je begrafenis over jou zeggen.
Op die manier kom je erachter wat je diepste verlangen voor het leven is, wat je echt wilt bereiken en wat echt belangrijk is.
Maar er zijn maar acht woorden die ik wil horen na mijn dood. En ze worden niet uitgesproken door een predikant of een familielid, maar door Jezus.
‘Voortreffelijk, je bent een goede en betrouwbare dienaar.’
Er is één probleem: ik ben het niet. De maatstaf is bijvoorbeeld David. Tuurlijk had hij ook zo zijn fouten, maar hij was toch een man van God. Zo moedig was hij toen hij Goliath tegemoet nadat de reus Davids God had beledigd.
Goliath mocht dan sterk en een ervaren krijger zijn, vanwege zijn omvang was hij ook langzaam. De jonge, roodharige herder kon hem uitschakelen met zijn slinger en wat stenen. Hij had er uiteindelijk maar één nodig.
Of neem Esther. Ze twijfelde even of ze wel gehoor kon geven aan de opdracht van Mordechai om de koning in te lichten over het complot tegen Gods volk. Maar ze raapte haar moed bij elkaar en gebruikte al haar wijsheid, doortastingsvermogen en schoonheid. We weten hoe het verhaal eindigt.
Waarom kunnen wij niet meer zijn zoals zij?
Waarom staat de één om vijf uur op om twee uur lang stille tijd te houden en heb ik moeite om dagelijks vijf minuten in de bijbel te lezen?
Waarom evangeliseren christenen om me heen voortdurend, maar weet ik niet wat ik moet zeggen?
Waarom maken anderen de ene na de andere gebedsverhoring mee, maar lijkt het bij mij soms wel alsof God niet luistert? Het zal wel aan mij liggen.
Het simpele getuigenis van Kusum
Bewust of onbewust, we vergelijken onszelf voortdurend met andere christenen. Het is net alsof we meer op hen zijn gefocust dan op God. Dat zal ook dit jaar weer gebeuren. (Tip: gebruik het dagboekje ‘Gij geheel voor hem’ van Oswald Chambers om te leren te focussen op God en niet op jezelf of anderen.)
Binnenkort reis ik weer af voor interviews met vervolgde christenen in India. Mijn gedachten gaan daarom dan ook voortdurend terug naar mijn reis van afgelopen jaar. En… ik vergelijk me nog steeds met de christenen die ik tegenkwam.
Eén van de mensen die ik toen sprak, was Kusum. Als 25-jarige weduwe mocht zij haar zoontje van vijf aanvankelijk niet begraven nadat hij was overleden. De reden? Haar man en haar zoon waren overleden omdat zij christen was. Haar schoonvader dreigde haar met een bijl in stukken te hakken, maar voerde zijn dreigement gelukkig niet uit.
Ik vroeg haar of ze teleurgesteld was in God. Overwoog ze wel eens om hem te verlaten? Haar leven zou zo’n stuk makkelijker zijn als ze weer hindoe werd.
Ze schudde haar hoofd en zelfs zonder vertaling begreep ik wat ze zo fel zei: ‘Nooit!’ (Bekijk hier de unieke, ongecensureerde video van mijn interview met Kusum.)
Ook de andere christenen die ik sprak, zeiden dat ze Jezus nooit in de steek zouden laten. ‘Maar waarom niet?’, vroeg ik. Ze konden geen antwoord geven op die vraag.
Hun geloof is zo simpel, zo eenvoudig, dat ze geen theologische antwoorden hebben op diepe levensvragen. Het enige wat ze weten, is dat Christus van hen houdt en dat zij van Christus houden.
Dat roept bij mij de vraag op: mikken wij soms te hoog? Willen we te graag een Paulus zijn, terwijl we ook een Kusum kunnen zijn?
Paulus trok de wijde wereld in, sprak over het evangelie in synagogen en op straat, in kerkers en (huis)kerken, op pleinen en in achterafstraatjes.
Kusum komt zelden haar dorp uit. Ze krijgt bijna geen ruimte om anderen over het evangelie te vertellen. Haar getuigenis is verbluffend simpel. ‘Ik volg Jezus.’
En Paulus, met al zijn wijsheid en kennis, verkondigt feitelijk hetzelfde simpele getuigenis. Zo zegt hij tegen de Korintiërs: ‘Ik had besloten u geen andere kennis over te brengen dan die over Jezus Christus – de gekruisigde.’
Laat ons getuigenis dit jaar ook uit slechts drie woorden bestaan: ‘Ik volg Jezus’.
Het geheim van de vervolgde kerk
Toch wil ik nog één stap verder gaan. Ik heb de video van mijn interview met Kusum tig keer bekeken. Hoe kan het dat deze simpele, jonge vrouw zo’n krachtig getuigenis heeft? Ik ging ook weer door mijn aantekeningen heen.
Ik was op zoek naar het geheim van de vervolgde kerk. Eigenlijk ben ik dat al 13 jaar, sinds ik voor Open Doors werk. Wat weet Kusum wat ik niet weet?
Als ik haar zou overhoren over de bijbel, wat zou ze dan antwoorden op mijn vragen? Ik denk alleen dit: ‘Christus is voor mij gestorven en weer opgestaan.’ Of – zoals Paulus het dus zo mooi zegt – ‘Jezus Christus – de gekruisigde’.
Geheime Kerk Bijbelcursus
Mijn plan is om de komende tijd weer daarop te richten: het epos van het evangelie. Wat gebeurde er op Goede Vrijdag? Wat was er nodig? Wat zegt het kruis over God, over Jezus en over mij?
Ik overweeg de eerste Geheime Kerk Bijbelcursus over het onderwerp ‘Het kruis in een vijandige wereld’ te laten gaan. Dit zal een online videocursus zijn die je helpt je voor te bereiden op Pasen. Je kunt hem volgen tijdens de vastentijd.
Maar… die cursus komt er alleen als er voldoende interesse is. Als dit wellicht iets voor je is, zou je dan de moeite willen nemen om vast twee vragen te beantwoorden? Die antwoorden helpen mij om de cursus relevant te maken voor jou en andere lezers van mijn boeken.
Je kunt de vragen hier beantwoorden.
Ik bid je Gods rijke zegen toe dit jaar.
In Christus verbonden,
Jan Vermeer
PS. Hier nogmaals de links:
Bekijk hier de ongecensureerde, unieke video van mijn interview met Kusum
Beantwoord hier de twee vragen