Jan Vermeer

Verhalen die de ziel raken

  • Blog
  • Boekwinkel
  • Boek extra’s
  • Contact
You are here: Home / Blog / Brief uit Iraanse gevangenis

Brief uit Iraanse gevangenis

mei 6, 2013 by Jan Vermeer Leave a Comment

FarshidLieve papa,

Alstublieft, neem mijn warmste groeten aan vanuit het hart van de gevangenis in de naam van Jezus. Het is al lang geleden dat ik van u heb gehoord. Maar ik voel uw gebeden als een koele wind rond mijn hart en het sterkt me vanuit de verte. Ik heb moeilijke dagen gehad, maar meer dan ooit heb ik mezelf gezien aan de boezem van de Heer, die vol liefde is.

Ik heb eenzaamheid diep ervaren, maar ik heb me nooit alleen gevoeld. Ik heb veel gerouwd, maar ik ben nooit een slaaf van verdriet geweest. Ik ben vaak beledigd, vernederd en beschuldigd, maar ik heb nooit getwijfeld aan mijn identiteit in Christus.

Sommigen hebben me verlaten, sommigen zijn van mij gevlucht, maar op geen enkele manier veroordeel ik hen. Mijn Heer heeft me nooit verlaten.

Ik heb 361 dagen in een gesloten cel doorgebracht en ik heb het zonlicht dagen niet gezien, maar de zegeningen van de Heer zijn nieuw idere morgen. Ik heb vele dingen te zeggen, maar ik wil graag zeggen hoeveel ik van U hou. Ik mis u, mijn oudere broer en mijn dierbare oom. Ik mis de kleintjes en hun ouders. Geeft u alstublieft mijn groeten door aan mijn dierbare oom. Ik weet dat hij voor mij en mijn familie bidt in kracht en liefde.

Waarschijnlijk kan ik een aantal jaar niet bij u zijn. Maar uw woord en schriftuitleg hoor ik voortdurend in de oor van mijn ziel. Ik hoop dat ik aan het eind van mijn gevangenschap u weer kan zien. Maar als de Vader mij roept voor mijn eeuwig verblijf, bescherm en ondersteun dan alstublieft mijn familie meer dan ooit, vooral mijn kinderen die mij het meest dierbaar zijn.

De nauwe poort die ik doorga zie ik als de beker die mijn Geliefde me gegeven heeft en ik zal eruit drinken tot het eind, wat dat einde ook moge zijn. Wat er echt toe doet, is mijn Geliefde toe behoor en mijn Geliefde behoort ook mij toe. Dit is mogelijk de meest zoete waarheid van mijn leven, dat ik de Zijne ben en Hij de mijne is.

Twee van de broeders hier sturen hun groeten. En ook twee zusters die gescheiden van ons zijn door een paar hoge muren. Ik bid hier ook voortdurend voor u en uw liefhebbende familie. Breng alstublieft mijn groeten over aan de dierbare broeders en zusters die voor mij en mijn familie hebben gebeden and zeg tegen hen: in ons land bloeit de vijgenboom niet, de productie van olijf is mislukt. De kudde is afgesneden van de schaapskooi. Toch verheugen we ons de Heer en ervaren vreugde in de God van onze redding. Want noch de muren noch het prikkeldraaid, noch de gevangenis, noch het lijden, noch de eenzaamheid, noch de vijanden, noch de pijn, zelfs de dood niet kan ons scheiden van de Heer en van elkaar.

Met liefde en groeten in Christus,

Farshid

(Brief van Iraanse gevangene aan zijn vader. Geschreven in november 2012, onlangs gepubliceerd op de website Mohabatnews.com)

 

Filed Under: Blog, Verhalen uit de Vervolgde Kerk

Geef een reactie Antwoord annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Blog posts

  • Bijzondere lessen van de vervolgde kerk speciaal voor deze ‘coronatijd’
  • Waarom het zo lang stil was… en een uitnodiging
  • Het verhaal achter ‘Stille Nacht’
  • Maakt het verschil wat ik doe voor de Vervolgde Kerk?
  • Hoe is het om te werken met Noord-Koreaanse vrouwen?
  • Algemene voorwaarden
  • Privacybeleid

Contact

  • Jan@schrijver-janvermeer.nl
  • Twitter
  • Facebook

Copyright © 2021 · Author Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in