Als je mijn emails ontvangt, heb je waarschijnlijk één van mijn boeken over Noord-Korea gelezen. Noord-Korea was één van de eerste landen die ik bezocht voor Open Doors. Sindsdien ben ik er verschillende keren teruggeweest om te bidden.
In Zuid-Korea bezocht ik Noord-Koreaanse vluchtelingen en in China, dicht bij de grens met Noord-Korea, heb ik mensen gesproken die met gevaar voor eigen leven evangeliseren onder illegale Noord-Koreanen.
Ik ben super-betrokken bij dit land. Niet voor niets schreef ik al twee romans over Noord-Korea en ben ik nu bezig met een derde. Het nieuws volg ik dan ook op de voet.
Mensen in mijn omgeving weten dat en vragen me of de (mogelijke) top tussen Donald Trump en Kim Jong-Un doorgaat en of dit een teken is van werkelijke verandering. De vraag achter de vraag is: beantwoordt God (eindelijk) onze gebeden voor dit land?
Het antwoord op de eerste vraag is ‘Nee’. Kim Jong-Un heeft maar één doel en dat is zelf overleven door het huidige systeem in stand te houden.
Maar toch is het antwoord op de tweede vraag ‘Ja, God beantwoordt onze gebeden’. Hier zijn zeven gebeden die God inmiddels heeft verhoord.
1. Voor het eerst sinds 1950 is vrede op het Koreaans Schiereiland een reële mogelijkheid
Open Doors startte in 2004 een driejarige gebedscampagne voor Noord-Korea. Misschien heb je zelfs wel meegedaan. Ook na 2007 bleven we regelmatig gebed vragen voor het land dat nummer 1 op de Ranglijst Christenvervolging staat en de 200-400.000 christenen daar.
Vanaf dag 1 hebben we God gevraagd vrede en stabiliteit te brengen. Dat moet uiteindelijk leiden tot eenwording van de twee staten.
Of de top met Trump en Kim nu wel of niet doorgaat: God verraste iedereen met de plotselinge handreiking van Kim, en de ontmoetingen tussen Kim en president Moon van Zuid-Korea. Voor het eerst sinds het uitbreken van de Koreaanse oorlog is er een kans dat officieel vrede wordt gesloten. Formeel heerst er slechts een wapenstilstand.
2. Drie Amerikaanse gevangenen vrijgelaten
Begin mei 2018, heeft Noord-Korea Kim Dong-chul, Tony Kim and Kim Hak-song vrijgelaten. Geweldig nieuws en een absoluut antwoord op ons gebed. Talloze christenen hebben voor hen gebeden.
Natuurlijk is het waar dat er nog steeds minimaal 50.000 christenen gevangen zitten en nog zo’n 200.000 andere gevangenen. Toch moet de vrijlaten van de drie Amerikanen ons hoop geven.
Hun vertrek uit Noord-Korea is een voorafschaduwing van een dag die ooit gaat komen: op die dag zullen de strafkampen en gevangenissen open gaan en mag God in vrijheid worden aanbeden.
3. De gebedsbeweging voor Noord-Korea blijft groeien
Ik krijg berichten over gebedsgroepen in Nederland en België, maar ook de Verenigde Staten, Brazilië, Zuid-Afrika, Italië, Spanje, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Denemarken, Zweden, Finland, Noorwegen en verschillende Oost-Europese landen. Maar ook in verrassende plaatsen – zoals Oeganda, Japan, China, India en Moslimlanden die vijandig staan tegenover het Evangelie – komen mensen bij elkaar om te bidden voor Noord-Korea.
Zelf heb ik bijvoorbeeld in Oezbekistan, Pakistan, Nigeria en India al verteld over Noord-Koreaanse gelovigen. Altijd beloven mensen dat ze blijven bidden.
4. De christenen zijn trouw
Het is een groot wonder dat er nog steeds een Kerk is in Noord-Korea, terwijl ze al meer dan honderd jaar wordt vervolgd. Eerst door de Japanners, die Korea bezetten tot 1945, en daarna door de communisten.
Voor de Koreaanse Oorlog (1950-53) waren er een paar honderd duizend christenen in het Noorden. Een paar jaar later was er geen zichtbaar bewijs meer dat er ooit een kerk was geweest in dit land.
Vele christenen waren gearresteerd en gedeporteerd. Anderen werden vermoord. Slechts een klein aantal gelovigen was in staat om ‘ondergronds’ te gaan. Ondanks de gevaren zijn zij erin geslaagd het evangelie door te geven aan de generatie na hen.
Dankzij Gods genade zijn de christenen trouw aan Hem gebleven. We horen zelden tot nooit verhalen van christenen die hun God verloochenden als ze oog in oog met de dood stonden.
5. De Heilige Geest is aan het werk in gevangenissen én opvanghuizen
Het is opvallend hoe vaak ik Noord-Koreaanse christenen hoor vertellen dat ze hun eerste echte ontmoeting met God hebben gehad in de gevangenis. Veel mensen in de gevangenis zitten daar omdat ze in China zijn geweest.
In China hebben ze het evangelie voor het eerst gehoord, maar ze zijn nog niet overtuigd. Maar als ze worden gearresteerd en in een Noord-Koreaanse cel zitten, vallen ze vaak terug op wat ze eerder hebben geleerd over God. Dan beginnen ze te bidden en ervaren ze Gods troost en kracht.
Wat ik ook regelmatig hoor, is dat de ongelovige Noord-Koreaan in de cel een christen tegen het lijf loopt en diep geraakt wordt door zijn of haar innerlijke vrede. Diezelfde vrede ervaren ze als ze (meestal pas veel later) besluiten God te volgen.
Na hun vrijlating vluchten ze in veel gevallen opnieuw naar China. Ze volgen bijbelstudie, horen dan het Evangelie nogmaals en komen tot geloof.
6. Geen geheim meer: we hebben So Young gevonden
So Young (niet haar echte naam) is een Noord-Koreaanse vrouw die illegaal in China woonde. Ze had een moeilijk leven. Een aantal jaar geleden begon ze onze bijbelstudie voor Noord-Koreaanse vrouwen in China te volgen. Na een paar maanden viel de politie binnen. Onze medewerkerster werd gearresteerd, samen met So Young en een aantal andere vrouwen. Ze werden allemaal teruggestuurd naar Noord-Korea.
Al die jaren baden we voor haar. En jij misschien ook wel. We hebben bij Open Doors regelmatig gebed voor hen gevraagd, al hebben we nooit So Youngs naam genoemd.
Niet zo lang geleden is ze eindelijk aangekomen in Zuid-Korea en kon ik haar ontmoeten. Het was een moeizaam gesprek. Haar antwoorden waren erg kort, hoewel ze erg open was. Ze vertelde bijna lachend over alles wat ze had meegemaakt.
Tot ik vroeg hoe het kon dat ze zo makkelijk over haar drie jaar verblijf in een strafkamp sprak. “Als ik mijn emoties de boel laat overnemen, pleeg ik zelfmoord”, antwoordde ze.
So Young was nog geen christen toen ze werd gearresteerd. Ook ontmoette ze geen christenen in de gevangenis. Toch ben ik ervan overtuigd dat God haar heeft gezegend. Ze werd namelijk niet zwaar mishandeld en kreeg een relatief goed baantje in het werkkamp: pruiken maken. Haar moeder bracht elke drie maanden voedsel en andere dingen die ze nodig had.
Maar ze twijfelt nog of God bestaat. “Er moet wel iets zijn”, zei ze.
“Ik geloof dat je gelijk hebt”, antwoordde ik. “Er is zoveel kwaad in deze wereld. Dat heb je zelf meegemaakt. Dan moet er ook een kracht zijn die goed is.”
Ze knikte.
Bid dat God de twijfel wegneemt en dat ze toch Hem zal volgen. Ze woont nu in Zuid-Korea met haar man (die niet wil dat ze naar de kerk gaat) en haar zoon studeert nog in China.
7. Open deuren voor Open Doors
Onze oprichter Anne van der Bijl noemde onze organisatie niet voor niets ‘Open Doors’. Hij deed dat niet omdat wij goed zijn in het openen van deuren, maar omdat voor God geen deur gesloten is (Openbaring 3:7). Dat is waar voor ons werk in vele landen, maar vooral in Noord-Korea.
God heeft de deur opengezet. De besprekingen tussen de VS, China, Noord- en Zuid-Korea staan onder druk, maar tegelijkertijd heeft de huidige situatie tot ontspanning geleid. Dit maakt het voor ons iets makkelijker om onze broeders en zusters te helpen met voedsel, medicijnen, kleding, bijbels en andere christelijke materialen. Ook kunnen we eindelijk weer meer mensen helpen in onze opvanghuizen in China, omdat het iets makkelijker is het land te verlaten.
PS. So Young is één van de redenen dat ik dit jaar meedoe aan de Muskathlon: 120 kilometer fietsen in Jordanië ten behoeve van de vervolgde kerk. Wil je mijn zware fietstocht alsjeblieft ondersteunen met een (kleine) donatie? Met jouw gift kunnen we Noord-Koreaanse en andere vervolgde christenen helpen staande te blijven in de vervolging.